Bedrijfsgeheimen: werknemers en inhuur van leveranciers

Geheimhoudingsmaatregelen. De meest voor de hand liggende maatregel voor het beschermen van bedrijfsgeheimen is het vastleggen van een geheimhoudingsverplichting in een contractuele clausule. In de praktijk zal met iedereen die kennis kan nemen van vertrouwelijke informatie, zoals werknemers en ingehuurde leveranciers, geheimhouding overeengekomen moeten worden.

Geheimhoudingsclausule. Een adequate geheimhoudingsclausule bestaat uit twee onderdelen. Allereerst dient die een geheimhoudingsverplichting te bevatten, waarbij het handig is dat die geheimhoudingsverplichting nader wordt ingevuld door aan te geven op welke wijze de informatie wel of niet gedeeld mag worden en welke geheimhoudingsmaatregelen getroffen moeten worden. Ten tweede dient die clausule duidelijk te maken wat geheim gehouden dient te worden.

Verplichting. De geheimhoudingsverplichting houdt in dat het de werknemer of leverancier niet is toegestaan de vertrouwelijke informatie geheel of gedeeltelijk aan derden bekend te maken.

Definitie. Het begrip “vertrouwelijke informatie” (“confidential information”) wordt hierbij gehanteerd als overkoepelend begrip dat onderdak biedt aan (i) bedrijfsgeheimen in strikte zin, als ook andere informatie waarvoor geheimhoudingsverplichtingen gelden, zoals (ii) persoonsgegevens of bijvoorbeeld (iii) klanteninformatie waarvoor een beroepsgeheimhoudingsverplichting geldt.

Toegestaan gebruik. De vertrouwelijke informatie dient gebruikt te kunnen worden voor de uitvoering van bepaalde werkzaamheden en niet voor andere doeleinden. Een gebruiksclausule bepaald of de vertrouwelijke informatie door de betreffende werknemer of leverancier gebruikt mag worden – zonder dat de geheimhoudingsverplicht wordt geschonden.

Maatwerk. In de praktijk kan het uiteraard zinvol zijn om de verschillende onderdelen verder uit te werken, toegespitst op de relevante omstandigheden en de context van de overeenkomst.