Tegen de achtergrond van het Kyoto-Protocol en een Europese richtlijn over broeikasgassen dient Nederland de verhandelbaarheid van emissierechten voor broeikasgassen juridisch mogelijk te gaan maken. Om die reden bestaat sedert maart 2003 een voorontwerp voor een wijziging van de Wet Milieubeheer, waarmee een hoofdstuk over emissiehandel wordt ingevoerd. Dit voorontwerp heeft inmiddels geleid tot wetsvoorstel, waarvan de inhoud nog geheim is en dat voor advies aan de Raad van State is doorgezonden.
In dit artikel wordt stil gestaan bij het in het voorontwerp gekozen systeem voor overdraagbaarheid van emissierechten en de vermogensrechtelijke implicaties daarvan. Het voorontwerp kiest voor een voorwaardelijke overdraagbaarheid van emissierechten. Die opzet biedt echter niet het voor een efficiënt opererende markt in emissierechten noodzakelijke juridische raamwerk. Hierdoor wordt de Nederlandse industrie in een nadelige positie geplaatst. De wetgever dient zijn koudwatervrees dan ook te overwinnen en de voorgenomen voorwaardelijke overdraagbaarheid te laten varen.
Tijdschrift voor Energierecht 2004, p. 9-12